De ervaring van een huishoofd op Lost Lands 2022

Geschreven door Garrett Winslett, lid van het lunchboxteam

WUB WUB WUB WUB GOOI NU JE X-UP 

Dit zijn de geluiden die ik als househead drie dagen achter elkaar hoorde in Legend Valley, Ohio. Mijn vriendin en haar vriendengroep zijn allemaal grote bassfans en waren razend enthousiast over hun ervaringen bij Lost Lands in 2021, dus ik kocht met enige tegenzin mijn ticket en ging met een open blik het weekend in.

Toen ik Lost Lands bezocht, wist ik dat het ongemak dat ik voelde van een heel ander niveau zou zijn. Alles aan het festival was zo anders dan het house/technoleven waar ik aan gewend ben, zoals het zien rondrennen van wolven zonder schoenen en het horen van 10 uur aan één stuk door basmuziek elke dag. Wat ik mezelf steeds voorhield, was dat het een zegen is om nieuwe dingen te kunnen ervaren met mensen van wie ik hou, vooral in de muziek; en ik had niet meer gelijk kunnen hebben.

Kende ik in totaal zo'n vijf artiesten van de hele line-up? Jazeker. Had ik moeite met het niveau van de bas en de waanzinnige visuals die me werden voorgeschoteld? Absoluut. Maar dat meteen goedmaken zodra ik het festivalterrein opkwam en het Prehistoric Evolution Stage en de enorme dinosaurussen zag, was echt zo'n moment van verbazing. Het ontwerp, de algehele omvang van het podium en het oorverdovende basniveau om 15.00 uur waren verbijsterend. Ik weet nog dat ik tegen mezelf zei: "Waar ben ik aan begonnen?"

Op dag 3 van het festival was mijn lichaam op zijn laatste benen van het brute terrein, had mijn rechtertrommelvlies de afgelopen 16 uur gesuisd en overleefde ik de twee stukken veganistische pizza van de dag ervoor. Het spreekt voor zich dat mijn lichaam en geest echt floreerden! Maar ik heb me het hele weekend enorm vermaakt met headbangen, interactie met de dinosaurussen en chillen met mijn vrienden. Een paar van mijn favoriete sets waren van Wooli, BTSM, Pendulum en natuurlijk Meal Prep (daar moest ik even wat house in kwijt).

Dus als je er ooit over hebt nagedacht om naar een festival of show te gaan die buiten je gebruikelijke genre valt, is mijn advies: DOE HET GEWOON (in de meest Shia LeBeouf-achtige stem die je maar kunt bedenken). Maar eerlijk gezegd, van een housefan die een weekend in een headbangerparadijs heeft doorgebracht, zijn hier drie redenen waarom je uit je comfortzone moet stappen en het een kans moet geven!

DE MENSEN!

Dit geldt zowel voor Lost Lands als voor shows in het algemeen, maar je weet maar nooit wanneer je je volgende festivalvriendje tegenkomt. De mensen bij Lost Lands waren een van de meest nuchtere en oprechte mensen die ik ooit op een festival heb ontmoet.

DE MEMZ!

Het klinkt misschien heel cheesy, maar ik ben zo ontzettend dankbaar dat ik straks, als ik 90 ben, in mijn schommelstoel kan zitten, aan een zuurstoftank, en *hopelijk* kan terugdenken aan die ene keer dat ik met mijn partner en onze vrienden naar Dino Dubstep Disneyland ging. Je zult er altijd spijt van krijgen dat je niet meer hebt meegemaakt dan de ervaring zelf.

NIEUWE DINGEN PROBEREN!

Laten we eerlijk zijn, we veranderen continu als mens en we moeten nieuwe dingen blijven proberen; wie weet, misschien ben ik over een jaar wel de grootste bassfan en sta ik op de rails. Misschien was ik nooit die versie van mezelf geworden als ik nooit had besloten om uit mijn comfortzone te stappen en naar Lost Lands te gaan.

Zoals de meeste ravers op de laatste dag van het festival, had ik zo'n moment waarop ik verdrietig werd bij de gedachte dat er wéér een ongelooflijke festivalherinnering zou eindigen en ik terug moest naar de 'echte' wereld. Maar heb ik het weekend afgesloten met ongelooflijk oprechte, aardige en hilarische mensen die allemaal dezelfde passie en liefde voor bassmuziek deelden? Zonder twijfel. Heb ik mezelf in een situatie gebracht waarvan ik wist dat die buiten mijn comfortzone lag en ben ik weggegaan met een van de beste festivalervaringen die ik ooit heb mogen meemaken? Je hebt verdomd gelijk! Ga ik er nu in 2023 en daarna weer heen? Wie weet ;)